به محبت مسیح پی ببریم
۱-‏۳.‏ الف)‏ چه عاملی سبب شد که عیسی پدرش را سرمشق خود قرار دهد؟‏ ب)‏ کدام جنبه‌های محبت عیسی را بررسی خواهیم کرد؟‏

آیا تا به حال دیده‌اید که پسربچه‌ای از طرز راه رفتن،‏ سخن گفتن،‏ حرکات و یا حتی ارزش‌های اخلاقی و معنوی پدر خود تقلید کند.‏ آری،‏ پسرک پدرش را سرمشق خود قرار می‌دهد زیرا او را دوست دارد و به او افتخار می‌کند.‏

۲ رابطهٔ صمیمانهٔ بین عیسی و پدر آسمانی‌اش نیز به همین شکل است.‏ عیسی گفت:‏ «پدر را محبت می‌نمایم.‏» (‏یوحنّا ۱۴:‏۳۱‏)‏ هیچ موجودی نمی‌تواند بیش از او به یَهُوَه محبت داشته باشد،‏ زیرا او مدت‌ها پیش از آفرینش موجودات دیگر در کنار پدرش به سر می‌برد.‏ محبت این پسر وفادار به پدرش سبب می‌شود که او را سرمشق خود قرار دهد.‏—‏یوحنّا ۱۴:‏۹‏.‏

۳ در فصل‌های پیشین کتاب حاضر،‏ نشان دادیم که عیسی چگونه قدرت،‏ عدالت،‏ و حکمت یَهُوَه را به طور کامل سرمشق خود قرار می‌دهد.‏ حال می‌پردازیم به اینکه چگونه مانند پدرش به دیگران محبت می‌کند.‏ به این منظور سه جنبهٔ مختلف محبت عیسی را که عبارتند از ایثارگری،‏ دلسوزی و آمادگی‌اش برای بخشیدن دیگران،‏ مورد بررسی قرار خواهیم داد.‏

‏«کسی محبتِ بزرگ‌تر از این ندارد»‏
۴.‏ چرا می‌توان گفت که هیچ انسانی به اندازهٔ عیسی از خود محبت ایثارگرانه نشان نداده است؟‏

۴ محبت ایثارگرانهٔ عیسی سرمشق بسیار خوبی است برای ما انسان‌ها.‏ ایثارگری به معنای آن است که نیازها و علایق دیگران را با از خودگذشتگی بر نیازها و علایق خود مقدّم بدانیم.‏ عیسی چگونه چنین محبتی از خود نشان داد؟‏ او خود در این باره می‌گوید:‏ «کسی محبتِ بزرگ‌تر از این ندارد که جان خود را به جهت دوستان خود بدهد.‏» (‏یوحنّا ۱۵:‏۱۳‏)‏ عیسی با میل و  رغبت زندگی کاملش را برای ما فدا کرد.‏ هیچ انسانی تا این حد محبت نکرده است.‏ علاوه بر این،‏ عیسی به شکل‌های دیگری نیز از خود محبت و ایثارگری نشان داده است.‏

۵.‏ چرا می‌توان گفت که پسر یگانهٔ خدا با ترک کردن آسمان محبت و ایثارگری خود را نشان داد؟‏

۵ پسر یگانهٔ خدا پیش از آن که به صورت انسان تولّد یابد،‏ در آسمان از موقعیت بی‌نظیر و والایی برخوردار بود.‏ او با یَهُوَه و تعداد بسیاری از مخلوقات روحی دیگر معاشرت نزدیک داشت.‏ با وجود این همه مزایا،‏ «قدرت و جلال خود را کنار گذاشت،‏ و به شکل یک بنده درآمد،‏ و شبیه انسان‌ها شد.‏» (‏فیلِپّیان ۲:‏۷‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ عیسی با میل و رغبت آمد تا در میان انسان‌های گناهکار و در دنیایی زندگی کند که «تحت تسلّط شیطان است.‏» (‏۱یوحنّا ۵:‏۱۹‏،‏ انجیل شریف‏)‏ این عمل او از روی محبت و ایثارگری بود.‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ عیسی به چه شکل‌هایی در طی خدمت روحانی‌اش بر روی زمین از خود محبت ایثارگرانه نشان داد؟‏ ب)‏ چه ابراز محبت خالصانه‌ای در یوحنّا ۱۹:‏۲۵-‏۲۷ آمده است؟‏

۶ عیسی در طی خدمت روحانی‌اش بر روی زمین محبتش را به شکل‌های گوناگون نشان داد و با ازخودگذشتگی تمام،‏ همهٔ توجهش را معطوف به خدمتش کرد و حتی از رفاهی که معمولاً انسان‌ها از آن برخوردارند چشم پوشید.‏ او خود در این باره می‌گوید:‏ «روباهان برای خود لانه و پرندگان برای خود آشیانه دارند اما پسر انسان جایی ندارد که در آن بیارامد.‏» (‏متّیٰ ۸:‏۲۰‏،‏ ا ش‏)‏ عیسی نجّاری قابل بود و می‌توانست مقداری از وقت خویش را صرف بنای خانه‌ای راحت کند و یا به ساختن اسباب و اثاثیهٔ زیبا برای مردم بپردازد و از فروش آن‌ها پول بیشتری برای خود فراهم آورد.‏ اما از مهارت‌ها و استعدادهای خود برای کسب مال و ثروت استفاده نمی‌کرد.‏

۷ یک نمونهٔ بسیار زیبای محبت ایثارگرانهٔ عیسی در یوحنّا ۱۹:‏۲۵-‏۲۷ ذکر شده است.‏ تصوّر کنید که در ساعات آخر زندگی چه در دلش می‌گذشت.‏ با وجود آن که بر چوبهٔ شکنجه زجر می‌کشید نگران رسولانش،‏ کار موعظه و  بخصوص به فکر حفظ وفاداری به پدرش و تأثیر این کار بر نام یَهُوَه بود.‏ آری،‏ او در آن لحظات مسئولیت نجات بشر را بر دوش داشت!‏ با این همه،‏ درست پیش از مرگ نگران وضعیت مادرش،‏ مریم هم بود که ظاهراً بیوه شده بود.‏ عیسی از یوحنّا خواست تا از مریم مانند مادر خود مراقبت کند؛‏ در نتیجه یوحنّا مریم را به خانهٔ خود برد.‏ بدین سان عیسی اطمینان حاصل کرد که نیازهای مادرش از لحاظ جسمانی و روحانی تأمین است.‏

دل عیسی به حال مردم می‌سوخت
۸.‏ معنی واژهٔ یونانی‌ای که در کتاب مقدّس برای توصیف دلسوزی عیسی به کار رفته است،‏ چیست؟‏

۸ عیسی مانند پدرش دلسوز و رحیم است.‏ شخصیت او در کتاب مقدّس به صورت کسی تصویر شده است که از روی ترحّم و دلسوزی به کمک درماندگان می‌شتابد.‏ واژهٔ یونانی که در کتاب مقدّس برای توصیف دلسوزی عیسی به کار رفته در فارسی «ترحّم» ترجمه شده است.‏ محققی در این باره می‌گوید:‏ «این واژه توصیف‌کنندهٔ احساسی عمیق و قوی‌ترین واژهٔ یونانی برای توصیف دلسوزی است.‏» در ادامه به برخی از مواقعی که عیسی از روی دلسوزی عمیق به کمک مردم شتافت اشاره می‌کنیم.‏

۹،‏ ۱۰.‏ الف)‏ چرا عیسی و رسولانش در پی یافتن جایی آرام و خلوت بودند؟‏ ب)‏ با اینکه حضور جمعیت به عیسی امکان استراحت نمی‌داد چگونه با آنان برخورد کرد،‏ و چرا؟‏

۹ عیسی از روی دلسوزی به نیازهای روحانی مردم رسیدگی می‌کرد.‏ در مَرقُس ۶:‏۳۰-‏۳۴ دلیل اصلی آن که عیسی از خود ترحّم و دلسوزی نشان می‌داد عنوان شده است.‏ صحنه را پیش خود مجسم کنید.‏ رسولان پس از موعظه در مناطق گوناگون،‏ هیجان‌زده نزد عیسی بازگشته بودند و با شور و شوق بسیار همهٔ دیده‌ها و شنیده‌های خود را برایش تعریف می‌کردند.‏ در همان وقت جمعیت عظیمی اطراف آنان گرد آمد و برای عیسی و رسولانش دیگر حتی وقتی برای صرف غذا نیز باقی نماند.‏ عیسی با هوشیاری همیشگی خود متوجه خستگی رسولانش شد و به آنان گفت:‏ «بیایید از  غوغای جمعیت کمی دور شویم و استراحت کنیم.‏» (‏ترجمهٔ تفسیری‏)‏ سپس همگی سوار بر قایق،‏ رأس شمالی دریای جلیل را به قصد یافتن محلی خلوت و آرام طی کردند.‏ اما جمعیت متوجه عزیمت آن‌ها شدند و ساحل شمالی را دوان دوان طی کردند و پیش از رسیدن قایق عیسی و رسولانش،‏ به ساحل مقابل رسیدند!‏

۱۰ آیا عیسی از اینکه دیگر فرصتی برای استراحت برایشان باقی نمانده بود،‏ ناراحت و خشمگین شد؟‏ به هیچ وجه!‏ او از مشاهدهٔ آن جمعیت چند هزار نفری که چشم‌انتظارش بودند تحت تأثیر قرار گرفت.‏ مَرقُس حالت او را چنین توصیف می‌کند:‏ «دلش به حال ایشان سوخت چون مانند گوسفندان بی‌شبان بودند.‏ پس تعالیم بسیاری به ایشان داد.‏» عیسی می‌دید که تک تک این افراد به کمک روحانی نیاز دارند.‏ زیرا همچون گوسفندانی گم‌شده‌اند که شبانی ندارند تا آنان را هدایت یا از آنان حمایت کند.‏ عیسی می‌دانست که رهبران سنگدل مذهبی به مردم توجهی ندارند؛‏ در حالی که وظیفه داشتند برایشان در حکم شبانانی مهربان باشند.‏ (‏یوحنّا ۷:‏۴۷-‏۴۹‏)‏ او به حال مردم دل می‌سوزاند و به همین خاطر «ملکوت خدا» را به ایشان اعلام می‌کرد.‏ (‏لوقا ۹:‏۱۱‏)‏ نکتهٔ جالب توجه آن است که عیسی حتی پیش از آن که واکنش مردم را نسبت به تعالیمش ببیند برایشان دل می‌سوزاند.‏ به عبارت دیگر،‏ دلسوزی انگیزهٔ او از تعلیم دادن به مردم بود نه نتیجهٔ آن.‏

عیسی مسیح از روی دلسوزی فرید جذامی را لمس می‌کند و او را شفا می‌بخشد
‏‹دست خود را دراز کرد و او را لمس نمود›‏
۱۱،‏ ۱۲.‏ الف)‏ در روزگار باستان با جذامیان چگونه رفتار می‌شد،‏ اما عیسی وقتی «مردی جذامی» به او نزدیک شد چگونه با او رفتار کرد؟‏ ب)‏ عیسی با لمس کردن مرد جذامی به احتمال زیاد چه تأثیری بر او گذارد،‏ و تجربهٔ یک پزشک متخصص در این مورد چیست؟‏

۱۱ عیسی از روی دلسوزی به درد و رنج افراد پایان می‌داد.‏ کسانی که به بیماری‌های مختلف مبتلا بودند می‌دانستند که عیسی دلسوز است.‏ از این رو،‏ به سوی او می‌آمدند.‏ این نکته را بویژه می‌توان در مورد «مردی جذامی» دید که با وجود جمعیتی که به دنبال عیسی بود به او نزدیک شد.‏ (‏لوقا ۵:‏۱۲‏،‏ تفس‍.‌‏)‏ در روزگار باستان جذامیان قرنطینه می‌شدند تا از شیوع آن بیماری جلوگیری شود.‏ (‏اعداد ۵:‏۱-‏۴‏)‏ اما بعدها خاخام‌ها رفتاری غیرانسانی با جذامیان در پیش گرفتند و  مقرّرات سختی برای آنان وضع نمودند.‏ * اما ببینیم که عیسی چگونه به مرد جذامی پاسخ گفت:‏ «روزی یک جذامی آمده،‏ نزد عیسی زانو زد و التماس‌کنان گفت:‏ ‹اگر بخواهید می‌توانید مرا شفا دهید.‏› عیسی دلش بر او سوخت،‏ دست خود را بر او گذاشت و فرمود:‏ ‹البته که می‌خواهم!‏ شفا بیاب.‏› بلافاصله جذام او برطرف شد و شفا پیدا کرد.‏» (‏مَرقُس ۱:‏۴۰-‏۴۲‏،‏ تفس‍.‌‏)‏ عیسی می‌دانست که حضور مرد جذامی در آنجا برخلاف شریعت است.‏ اما به جای اینکه او را از خود براند با دلسوزی تمام کاری بسیار غیرعادی کرد و مرد جذامی را لمس نمود!‏

۱۲ آیا می‌توانید تصوّر کنید هنگامی که عیسی مرد جذامی را لمس کرد،‏ به آن مرد بی‌نوا چه احساسی دست داد؟‏ برای توضیح موضوع به نکته‌ای که دکتر پُل بْرَند،‏ متخصص بیماری جذام نقل کرده است،‏ اشاره می‌کنیم.‏ او می‌گوید که یک بار در هندوستان هنگام معاینهٔ یک بیمار جذامی دستش را روی شانهٔ مرد جذامی گذارد و به کمک یک مترجم شیوهٔ مداوا را برای بیمار توضیح داد.‏ ناگهان مرد جذامی شروع به گریه کرد.‏ دکتر با تعجب پرسید:‏ «حرف‌های من شما را ناراحت کرد؟‏» مترجم سؤال دکتر را برای مرد جوان ترجمه کرد و به دکتر گفت:‏ «نه آقای دکتر،‏ گریهٔ او به خاطر آن است که شما دستتان را روی شانه‌اش گذاشتید.‏ چون چندین سال است که کسی او را لمس نکرده.‏» عیسی با لمس کردن مرد جذامی نه تنها آن مرد بی‌نوا را تسلّی داد بلکه او را شفا بخشید و از شرّ بیماریی که او را مطرود جامعه ساخته بود رها کرد!‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ عیسی وقتی به شهر نایین نزدیک شد با چه کسانی روبرو شد،‏ و چرا این منظره بسیار اندوهناک بود؟‏ ب)‏ عیسی از روی دلسوزی برای بیوه‌زن اهل نایین چه کرد؟‏

۱۳ عیسی از روی دلسوزی به اندوه دیگران پایان می‌بخشید.‏ اندوه  دیگران دل عیسی را به درد می‌آورد.‏ برای مثال،‏ می‌توان واقعه‌ای را که در لوقا ۷:‏۱۱-‏۱۵ آمده است نمونه آورد.‏ عیسی در اواسط خدمت روحانی‌اش به شهر نایین واقع در منطقهٔ جلیل نزدیک می‌شد.‏ وقتی نزدیک دروازهٔ شهر رسید با جمعی عزادار روبرو شد.‏ صحنهٔ بسیار اندوهناکی بود زیرا جوان مرده تنها پسر زنی بیوه بود.‏ زن درمانده که شاید مدتی پیش،‏ جسد شوهرش را تشییع کرده بود حال تابوت پسرش را تشییع می‌کرد.‏ پسری که شاید تنها نان‌آور خانه‌اش بوده است.‏ احتمالاً در میان جمعیت نوحه‌سرایان و نوازندگانی بودند که با نوایی غم‌انگیز جسد را تشییع می‌کردند.‏ (‏اِرْمیا ۹:‏۱۷،‏ ۱۸؛‏ متّیٰ ۹:‏۲۳‏)‏ عیسی به زن درمانده چشم دوخته بود که بی‌شک نزدیک تابوت پسرش قدم برمی‌داشت.‏

۱۴ دل عیسی به حال مادر عزادار سوخت و با لحنی آرام‌بخش به او گفت:‏ «گریه نکن!‏» سپس بدون آن که کسی از او بخواهد به تابوت نزدیک شد و آن را لمس کرد.‏ حاملان تابوت و احتمالاً همهٔ جمعیت ایستادند.‏ سپس عیسی با لحنی آمرانه خطاب به جسد بی‌جان پسر گفت:‏ «ای جوان به تو می‌گویم برخیز!‏» در آن وقت،‏ جوان طوری که گویی از خواب برخاسته است راست نشست و شروع به سخن گفتن کرد!‏ به دنبال آن این عبارت زیبا آمده است:‏ «عیسی او را به مادرش بازگرداند.‏»‏

۱۵.‏ الف)‏ از روی مطالبی که در کتاب مقدّس در بارهٔ دلسوزی‌های عیسی می‌خوانیم به چه رابطه‌ای بین دلسوزی و عمل پی می‌بریم؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم عیسی را از این نظر سرمشق خود قرار دهیم؟‏

۱۵ از این آیات چه می‌آموزیم؟‏ اینکه دلسوزی عیسی همیشه با عمل همراه بود.‏ عیسی وقتی مصیبت دیگران را می‌دید دلش به حالشان می‌سوخت و همین دلسوزی سبب می‌شد که به کمک آنان بشتابد.‏ اما ما چگونه می‌توانیم او را سرمشق قرار دهیم؟‏ ما مسیحیان ملزم هستیم که بشارت را به مردم موعظه نماییم و آنان را شاگرد عیسی سازیم.‏ در درجهٔ اوّل محبت به یَهُوَه ما را به این کار برمی‌انگیزد.‏ ولی در نظر داشته باشید که موعظه باید با دلسوزی نیز همراه باشد.‏ اگر مثل عیسی با مردم همدردی کنیم،‏ دلمان می‌خواهد هر آنچه در توان  داریم برای بشارت دادن به آنان انجام دهیم.‏ (‏متّیٰ ۲۲:‏۳۷-‏۳۹‏)‏ چگونه می‌توانیم برای هم‌ایمانانمان که بیمار یا سوگوارند دلسوزی کنیم؟‏ درست است که ما قدرت انجام معجزه نداریم و نمی‌توانیم بیماری‌های آنان را شفا دهیم یا عزیزشان را دوباره زنده سازیم،‏ اما می‌توانیم با آن‌ها همدردی کنیم یا هر کمکی که از دستمان برمی‌آید برایشان انجام دهیم.‏—‏اَفَسُسیان ۴:‏۳۲‏.‏

‏«ای پدر،‏ اینان را ببخش»‏
۱۶.‏ چگونه می‌توان آمادگی عیسی را برای بخشیدن دیگران حتی وقتی بر چوبهٔ شکنجه بود مشاهده کرد؟‏

۱۶ خصوصیت دیگری که نشان می‌داد عیسی نمونهٔ کامل محبت پدرش است،‏ آمادگی او برای بخشیدن دیگران بود.‏ (‏مزمور ۸۶:‏۵‏)‏ این خصوصیت را حتی هنگامی که بر چوبهٔ شکنجه بود نیز می‌شد در او مشاهده کرد.‏ وقتی مجبور شد متحمّل مرگی شرم‌آور شود و دست‌ها و پاهایش را به چوبهٔ شکنجه میخکوب کردند،‏ چه گفت؟‏ آیا فریاد برآورد و از یَهُوَه خواست تا اعدام‌کنندگانش را تنبیه کند؟‏ خیر،‏ بلکه در میان آخرین سخنانش گفت:‏ «ای پدر،‏ اینان را ببخش زیرا نمی‌دانند چه می‌کنند.‏»—‏لوقا ۲۳:‏۳۴‏،‏ ا ش.‏ *

۱۷-‏۱۹.‏ عیسی به چه شکل‌هایی نشان داد که پِطْرُس رسول را پس از آن که سه بار او را انکار کرد،‏ بخشیده است؟‏

۱۷ نمونهٔ بسیار پراحساس دیگری که از بخشش عیسی وجود دارد شیوهٔ رفتار او با پِطْرُس رسول است.‏ تردیدی وجود ندارد که پِطْرُس بشدّت به عیسی علاقه‌مند بود.‏ او در شب ۱۴ نیسان که آخرین شب زندگی عیسی بود  به او گفت:‏ «خداوندا،‏ من حاضرم با تو به زندان بروم،‏ حتی با تو بمیرم!‏» اما چند ساعت بعد سه بار بکلّی منکر شد که عیسی را می‌شناسد!‏ کتاب مقدّس برایمان نقل می‌کند که وقتی پِطْرُس برای سوّمین بار عیسی را انکار کرد چه روی داد:‏ «همان لحظه عیسی سرش را برگرداند و به پِطْرُس نگاه کرد.‏» پِطْرُس که زیر بار گناه خویش کمر خم کرده بود «بیرون رفت و زار زار گریست.‏» وقتی چند ساعت بعد عیسی فوت کرد پِطْرُس شاید با خود اندیشید:‏ ‹آیا سَروَرم عیسی مرا بخشید؟‏›—‏لوقا ۲۲:‏۳۳،‏ ۶۱،‏ ۶۲‏،‏ تفسیری.‏

۱۸ چیزی نگذشت که پِطْرُس پاسخ پرسش خویش را گرفت.‏ عیسی در صبح روز ۱۶ نیسان رستاخیز یافت و ظاهراً همان روز پِطْرُس را به تنهایی ملاقات نمود.‏ (‏لوقا ۲۴:‏۳۴؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۴-‏۸‏)‏ چرا عیسی به این رسول خویش که با شدّت تمام او را انکار کرده بود،‏ توجهی خاص نشان داد؟‏ شاید به این خاطر که می‌خواست به پِطْرُس توبه‌کار نشان دهد که هنوز دوستش دارد و برایش ارزش قائل است.‏ اما عیسی به پِطْرُس دلگرمی‌های دیگری نیز داد.‏

۱۹ کمی بعد،‏ عیسی در کنار دریای جلیل به شاگردانش ظاهر شد.‏ در آنجا سه بار از پِطْرُس (‏که سه بار او را انکار کرده بود)‏ پرسید که آیا دوستش دارد.‏ پس از بار سوّم پِطْرُس پاسخ گفت:‏ «خداوندا،‏ تو بر همه چیز واقف هستی.‏ تو می‌دانی که تو را دوست می‌دارم.‏» عیسی که قادر بود دل انسان‌ها را ببیند بخوبی می‌دانست که پِطْرُس دوستش دارد.‏ اما به این شکل به پِطْرُس فرصت داد تا محبتش را ابراز کند.‏ علاوه بر این،‏ به او مأموریت داد تا گوسفندانش را خوراک دهد و شبانی کند.‏ (‏یوحنّا ۲۱:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ پیش از آن،‏ پِطْرُس را موظف ساخته بود که به موعظه بپردازد.‏ (‏لوقا ۵:‏۱۰‏)‏ اما حالا،‏ در حالی که اطمینان خویش را به شکل بارزی به او نشان می‌داد،‏ مسئولیت سنگین مراقبت از پیروان آیندهٔ خود را بر عهده‌اش نهاد.‏ اندکی بعد،‏ عیسی به پِطْرُس در میان شاگردانش وظیفهٔ مهمی عطا کرد.‏ (‏اَعمال ۲:‏۱-‏۴۱‏)‏ آیا می‌توانید آسودگی خاطر پِطْرُس را هنگامی که فهمید عیسی او را بخشیده است و هنوز به او اعتماد دارد تصوّر کنید؟‏

 آیا به محبت مسیح پی برده‌ایم؟‏
۲۰،‏ ۲۱.‏ چگونه می‌توانیم به طور کامل به محبت مسیح پی ببریم؟‏

۲۰ کلام یَهُوَه با زیبایی تمام محبت مسیح را توصیف می‌کند.‏ حال این پرسش مطرح می‌شود که ما چگونه باید به محبت او پاسخ گوییم؟‏ کتاب مقدّس چنین تأکید می‌کند:‏ ‹محبت مسیح را دریابید اگر چه مافوق فهم بشر است.‏› (‏اَفَسُسیان ۳:‏۱۹‏،‏ ا ش‏)‏ همان طور که دیدیم،‏ شرح زندگی و خدمت روحانی عیسی که در انجیل‌ها آمده است مطالب زیادی را در مورد محبت مسیح به ما می‌آموزد.‏ اما درک کامل «محبت مسیح» فقط با آموختن آنچه در کتاب مقدّس آمده است میسر نیست.‏

۲۱ عبارت یونانی که ‹دریابید› ترجمه شده است به معنی «در عمل و از روی تجربه» موضوعی را فهمیدن است.‏ اگر محبت عیسی را از خود نشان دهیم،‏ یعنی با ازخودگذشتگی با دیگران رفتار کنیم،‏ با دلسوزی نیازهای آنان را برطرف کنیم و آنان را از ته دل ببخشیم حقیقتاً احساسات او را درک کرده‌ایم.‏ بدین سان،‏ از روی تجربه محبت مسیح را دریافته‌ایم اگرچه مافوق فهم بشر است.‏ هیچ گاه نباید فراموش کنیم که هر چه بیشتر به مسیح شبیه شویم،‏ به خدای مهربانمان یَهُوَه نزدیک‌تر می‌گردیم،‏ زیرا مسیح کاملاً از او سرمشق می‌گیرد.‏

پنطیکاست! این کلمه برای هر مسیحی، در هر جا، یادآور منظرۀ پرشکوه قرارگیری زبانه‌های آتش بر سر مسیحیان اولیه و افاضۀ عطای شگفت‌انگیز زبان‌ها به‌عنوان نشانۀ افاضۀ روح‌القدس می‌باشد. این رویدادها در باب دوم کتاب اعمال رسولان ثبت شده است. اما آیا یادآوری این صحنۀ حیرت‌انگیز کافی است؟ آیا نباید معنی عمیق‌تر این رویداد را جستجو کرد؟ این واقعه چه مفهومی برای آنانی که آنجا حاضر بودند، داشت؟ و امروز چه مفهومی برای ما دارد؟

پنطیکاست در اصل واژه‌ای است یونانی به معنی پنجاه. این کلمه در ترجمۀ یونانی تورات، نام یکی از سه عید بزرگ یهودیان بود. در زبان عبری، این عید را "عید هفته‌ها" می‌نامیدند که شرح آن در لاویان باب ۲۳ و تثنیه باب ۱۶ آمده است.

این دورۀ پنجاه روزه که منتهی به این عید می‌شد (نام پنطیکاست یا پنجاهه به همین جهت بر آن گذارده شده است)، از فردای آخرین شنبۀ عید پِسَح (فِصَح) آغاز می‌شد. در اولین روز این پنجاهه، اولین بافه از نوبر گندم را همراه با برۀ قربانی به حضور خداوند می‌آوردند.

در روز پنجاهم، یعنی در روز پنطیکاست، دو گِردۀ نان که با خمیرمایه و با آرد مرغوب پخته شده، باز همراه با برۀ قربانی، به حضور خداوند آورده می‌شد. به این شکل، درو محصول را جشن می‌گرفتند. شور و شعف این جشن را به‌راحتی می‌توان تجسم کرد.

پس از گذشت قرن‌ها، یهودیان پی‌بردند که این عید برای آنان معنایی عمیق‌تر در بردارد. عید پنطیکاست در ماه سوم سال عبری واقع بود، یعنی در همان ماهی که خداوند عهد خود را بر کوه سینا به موسی عطا فرمود (خروج ۱۹). خداوند وعده داده بود که اگر ایشان از فرایض این عهد اطاعت کنند، محصول ایشان را برکت خواهد داد (تثنیه ۲۸). پس جای تعجب نیست که برای قوم یهود، عید پنطیکاست نماد و مظهر تجدید عهد ایشان با خداوند بود.

حال، بیایید به رویدادهای پنطیکاستِ عهدجدید نگاهی بیافکنیم. خداوند عیسی در روز تهیۀ عید پسح مصلوب شد و در فردای سَبّت پسح قیام فرمود. پیش از رنج صلیب، وعده داد که روح‌القدس را بفرستد (یوحنا ۱۴:‏۱۶-‌‌‏۱۷). به هنگام غروب روز قیام (که اولین روز دورۀ پنجاهه منتهی به روز پنطیکاست بود)، عیسی از درهای بسته عبور کرد و خود را به شاگردان ظاهر فرمود. او دو بار شاگردان را با کلمۀ "سلام" (سلامتی و آرامش)، تحیت گفت و آنگاه، بر ایشان دمید و فرمود‌:

«روح‌القدس را بیابید!» (یوحنا ۲۰:‏۲۲). برای کسی که ایمان داشت، این نوبری بود برای عید پنطیکاست! بعد از پنجاه روز، «چون روز پنطیکاست رسید» (اعمال رسولان ۲:‏۱)، روح‌القدس نازل شد. روح‌القدس در وجود مؤمنین ساکن شد.

همانگونه که گرده‌های نان تازه که در حضور خداوند در روز پنطیکاست تکان داده می‌شد، حاوی خمیرمایه بود، کلیسای تازه متولد شده، یعنی آنانی که در مسیح عادل شمرده شده بودند، در خود خمیرمایۀ روح‌القدس را داشتند. و همانگونه که عید پنطیکاست مظهر عهد خدا با قوم یهود بود، افاضۀ روح‌القدس نیز مظهر عهد و میثاق جدید خدا با تمام بشریت بود. این همان وعده‌ای است که خدا به زبان ارمیای نبی فرموده بود که «... با خاندان اسرائیل و خاندان یهودا عهد تازه‌ای خواهم بست، نه مثل آن عهدی که با پدران ایشان بستم... شریعت خود را در باطن ایشان خواهم نهاد و آن را بر دل ایشان خواهم نوشت و من خدای ایشان خواهم بود و ایشان قوم من خواهند بود» (ارمیا ۳۱:‏۳۱-‌‌‏۳۳).

عهد قدیمی، عهدی بود بیرونی و مبتنی بر احکام و تشریفات؛ در حالی که عهد و میثاق نو، درونی است و بر دل و فکر انسان نوشته می‌شود. عهد قدیم نظامی بود که به گناه انسان اشاره می‌کرد، اما مجازات آن را به زمانی دورتر موکول می‌کرد؛ در این خصوص نویسندۀ رساله به عبرانیان چه زیبا می‌گوید که «... این قربانی‌ها همه ساله، ... خاطرۀ تلخ نافرمانی‌ها و گناهان‌شان را به یادشان می‌آورد، زیرا محال است که خون گاوها و بزها واقعاً لکه‌های گناه را پاک سازد» (عبرانیان ۱۰:‏۳-‌‌‏۴ ترجمۀ تفسیری). اما میثاق جدید بر قربانیِ "یک‌بار برای همیشۀ" عیسی و بر عدالت او استوار است که تاوان تمام جهالت‌ها و بی‌ایمانی‌های ما را پس داد.

حال، پنطیکاست امروز برای ما چه معنایی دارد؟ پاسخ آن، "تحول در زندگی" است. عیسی قربانی گناه و قربانی سلامتی ماست. اگر ایمان داشته باشیم که عیسی بر روی صلیب به‌جای ما مرده و اگر از گناهان‌مان توبه کنیم، میثاق و عهدجدید خدا شامل حال ما نیز می‌شود به‌عنوان نشان رابطۀ جدیدمان با خدا بر اساس این میثاق، روح‌القدس در وجود ما سکونت می‌گزیند و ما را وارد جشن شاد و پر شکوه پنطیکاست می‌سازد. روح‌القدس ما را توانایی می‌بخشد تا شریعت محبت را به‌جا آوریم، محبت به خدا و به انسان‌ها. ما عضو خانوادۀ الهی می‌گردیم و اجازه می‌یابیم آزادانه به حضور او داخل شویم. هر چقدر بیشتر تسلیم روح‌القدس شویم و اجازه دهیم که او وجود ما را کنترل کند، او ما را متوجه گناهان نهان و پوشیدۀ زندگی‌مان می‌سازد و به ما قدرت می‌بخشد تا بر آن گناهان چیره شویم.

معنای دیگر پنطیکاست این است که همراه با افاضۀ روح‌القدس، مأموریت جدیدی نیز بر دوش ما گذارده می‌شود. عیسی به پیروانش دستور داد که «بروید و همۀ امت‌ها را شاگرد سازید» (متی ۲۸:‏۱۹). اما به ایشان فرمود که پیش از حرکت، در اورشلیم بمانند تا روح‌القدس موعود را بیابند. بنابراین، هدف عطای روح‌القدس، اعلام خبر خوش انجیل به انسان‌هاست.

به یک معنی پنطیکاست ابطال لعنت برج بابل است (پیدایش ۱۱، خصوصاً آیات ۶ تا ۷). زمانی که تمام بشر یک قوم بود با یک زبان و با یک هدف شرارت‌بار، خدا زبان‌شان را منقسم کرد تا هدف‌شان را باطل سازد و ایشان را پراکنده کند. اما در پنطیکاست، نقشۀ الهی این بود که همۀ مؤمنین به‌واسطۀ روح‌القدس یک قوم گردند و یک هدف داشته باشند که همانا اعلام معرفت عیسای مسیح به جهان می‌باشد؛ و به ایشان یک زبان بخشیده شد تا این هدف را تحقق بخشند، و آن زبان محبت است. به گفتۀ پولس، خدا «... این مسئولیت را به ما سپرده تا پیغام این آشتی را به دیگران نیز برسانیم... ما سفیران مسیح هستیم. خدا به‌وسیلۀ ما با شما سخن می‌گوید» (دوم قرنتیان ۵:‏۱۸و۲۰). این دعوتی است والا و افتخاری است بس عظیم برای هر ایماندار.

امروز، این است مفهوم و پیام پنطیکاست برای ما!

پنطیکاست یعنی رابطه‌ای جدید با خدا، آغازی جدید، زندگی جدید، هدفی جدید، پیامی پیروزمند، و اطمینان از حیاتی نو در ملکوت جدید خداوند! باشد که در این پنطیکاست خداوند قلب و وجود شما را مالامال از قدردانی نماید، قدردانی به‌خاطر این هدیۀ پرارزش!

🕊خداوندم.....

اگر تکیه گاهم تو نباشی
بسیار زودتر از آنچه که
در تصور آید ، فرو میریزم......

🕊خداوندم....

بی تو حبابی را میمانم
بر سطح آب ،
که هرچقدر هم بزرگ باشم
عمرم کوتاه است.....

🕊خداوندم

قلبم را آنچنان متغیر کن
که دنیا را دمی بی تو نخواهم
و بال پروازم ده  تا همچون
پروانه ها‌سبکبار باشم
و ترجمان عشق تو گردم .....

🕊خداوندم...

حالم را آنچنان کن
که با آواز خروس ها
تو را زمزمه کنم و در انتهای شب
مست باده تو باشم
و در اثنای روز برای رضای تو
انصاف بورزم و مهربانی کنم
و بندگانت را چون نشان خلقت ،
از تو دارند شایسته اکرام بدانم.....

🕊خداوندم...
لحظه ای ، دمی و چشم برهم‌زدنی
رهایم نکن و قهر کردنت را
با من ، بر خودت مپسند

                        امين🙏

روزه مسیحی، کتاب مقدس چه می گوید؟

❗️کتاب مقدس به مسیحیان فرمان نمی دهد که روزه بگیرند. خدا برای مسیحی بودن روزه را بعنوان یک شرط فرمان نمی دهد.

❗️ درعین حال، کتاب مقدس روزه را بعنوان چیز خوب و مفیدی معرفی می کند.
❕درکتاب اعمال رسولان نوشته شده است که ایمانداران قبل از هر تصمیم #مهمی، روزه می گرفتند (اعمال رسولان 13: 4 ، 14 : 23).

‼️روزه و دعا اغلب با هم می آیند (لوقا 2 : 37 ، 5 : 33). اغلب مواقع، تمرکز روزه بر این است که چیزی خورده نشود. در حالیکه، هدف روزه باید این باشد که چشم خود را از دنیا برداشته و کاملا بر خدا بگذاریم.

‼️ #روزه راهی است که به خدا و خودمان نشان می دهیم که ما درباره رابطه مان با او جدی هستیم.

‼️ روزه به ما کمک می کند که دید جدیدی داشته باشیم و اتکایمان به خدا را تجدید کنیم.

✔️اگر چه روزه در کلام خدا تقریبا همیشه اجتناب کردن از خوردن غذاست، اما راههای دیگری هم برای روزه وجود دارند. هر چیزی را که بطور موقت کنار بگذاریم تا تمرکز و توجهمان روی خدا باشد روزه بحساب می آید (1 قرنتیان 7 : 1-5).

‼️روزه باید محدود به یک مدت زمان باشد، بخصوص وقتی مربوط به نخوردن غذاست. غذا نخوردن بمدت طولانی ممکن است به سلامتی شخص صدمه بزند. روزه نباید "یک راه برای رژیم غذایی" تلقی شود.

‼️هدف روزه کتاب مقدسی لاغر شدن نیست، بلکه برقراری رابطة عمیق با خداست. هر کسی می تواند روزه بگیرد، در حالیکه بعضی ممکن است نتوانند از غذا روزه بگیرند ( مثلا مرض قندیها یا دیابتیک ها)، اما هر کسی می تواند بطور موقت چیزی را کنار بگذارد تا به خدا نزدیک شود.

‼️با برداشتن چشمانمان از چیزهای این دنیا، بهتر می توانیم توجهمان را به خدا بدهیم. روزه این نیست که خدا را مجبور کنیم چیزی را که می خواهیم به ما بدهد. روزه ما را عوض می کند، نه خدا را.

‼️روزه این هم نیست که خود را روحانی تر از دیگران نشان بدهیم. روزه باید در روح فروتنی و روحیة شاد انجام شود. متی 6 : 16-18 می گوید "اما چون روزه دارید مانند ریاکاران ترشرو مباشید زیرا که صورت خویشرا تغییر می دهند تا در نظر مردم روزه دار نمایند. هر آینه بشما می گویم اجر خود را یافته اند. لیکن تو چون روزه داری سر خود را تدهین کن و روی خود را بشوی تا در نظر مردم روزه دار ننمایی بلکه در حضور پدرت که در نهان است و پدر نهان بین تو ترا آشکارا جزا خواهد داد

       ✨(مرقس باب 2 آیه ی19-18)✨

روزه :
طبق شریعت موسی، یهودیان می بایست تنها سالی یکبار، در روز کفاره ، روزه بگیرند ( لاویان 29-27:23). لیکن فریسیان معمولا روزه های دیگری نیز می گرفتند تا در نظر مردم عادل جلوه کنند. در یکی از چنین روزها ، فریسیان و شاگردان یحیی تعمید دهنده روزه می گرفتند ، لیکن عیسی و شاگردانش روزه نمی گرفتند. برخی از یهودیان شاگردان عیسی را متهم کردند که رسوم را به جا نمی آوردند . لیکن عیسی فرمود : چرا شاگردانم باید روزه بدارند ؟ مادامی که من اینجا هستم ، مثل جشن عروسی است . هیچ کسی هنگامی که داماد حاضر است روزه نمی گیرد ، چرا که موقع خوردن و خوشی است.
لهذا برای شاگردان یحیی تعمید دهنده روز مناسبت داشت، زیرا که یحیی در زندان بود( مرقس 14:1) اما شایسته نبود که شاگردان عیسی روزه بگیرند زیرا که او هنوز در میان ایشان بود.
《برای هر چیز زمانی است و هر مطلبی زیر آسمان وقتی است... وقتی برای گریه و وقتی برای خنده، وقتی برای ماتم و وقتی برای رقص 》( جامعه 4-1:3)

✨آیه ی 20: سپس عیسی گفت: که روزی داماد از ایشان گرفته خواهد شد . منظور او این بود که روزی کشته خواهد شد . آنگاه برای شاگردانش ایام ماتم و روزه فرا خواهد رسید.

✨آیه ی 21 پیروی شاگردان عیسی از رسوم قدیمی یهودی، مثل دوختن وصله ای نو بر جامه ای کهنه بود. وصله ی نو وقتی آب برود ، از جامه ی کهنه جدا می گردد و پاره شدگی اش بدتر می شود. حیات روحانی و نوین یک مسیحی را نمی توان به راحتی با رسوم کهنه ی جهان در هم آمیخت .

زینب طاهری کیست?

کسی است که مردم را در زمینه فیلترینگ غیر قانونی که توسط یک بازپرس انجام شده مطلع کرده است

او گفت: بازپرس به تنهایی میتواند فقط برای تعداد اندکی از افراد قراری را صادر کند و آن ها را محروم کند ولی نمیتواند برای 40 میلیون ایرانی تصمیم بگیرد

اون در پرونده ثلاث  ومحمدعلي طاهري هم وکالت برعهده گرفته بود و دلیل این احظار معلوم نیست
🚨 خبرفوری
ساعاتی قبل زینب_طاهری به اتهام تشویش اذهان عمومی و نشر اکاذیب! توسط شعبه دو دادسرای فرهنگ و رسانه احضار شد!
این همان مرجعی است که دستور فیلترینگ_تلگرام را صادر کرده است!

پست بالا در کانال تلگرامی او منتشر شده است

MUT sind die ersten 3 Buchstaben in dem Wort MUTTER...

Und ich muss sagen, es hat durchaus seine Berechtigung!!!

Wie oft müssen wir als Mütter mutig sein!!

Es braucht MUT, sich auf eine SCHWANGERSCHAFT einzulassen, ohne dass Frau weiss, was auf sie zukommen wird als Mutter mit Baby!

Es braucht MUT, sich auf die GEBURT einzulassen, seinen Verstand abzugeben und nur auf den Körper und das Baby zu vertrauen, dass die Natur genau weiss, was zu tun ist!

Es braucht MUT, den Alltag mit BABY und Kindern zu meistern, ohne sich selbst aus den Augen zu verlieren und wenn man sich nur mal eine Stunde für sich wünscht!

Es braucht MUT, sich abzugrenzen gegen „Supermütter“, die scheinbar Kinder/Haushalt/Mann/evtl.Job mit Leichtigkeit bewältigen!
Es braucht MUT, sich jeden Tag in der ERZIEHUNG mit neuen Fragen auseinander zu setzen, neue Wege auszuprobieren, wenn der eine Weg nicht funktioniert hat, auch einen Schritt zurück zu gehen.

Es braucht MUT, die Kinder flügge werden zu lassen, zu vertrauen, dass sie ihren Weg gehen werden, zuzusehen, dass sie Fehler machen, vor denen MUTTER sie nicht beschützen kann, aber wichtig für ihre Entwicklung sind!

Es braucht MUT, sich neu zu ORIENTIEREN, beruflich und privat, wenn die Kinder aus dem Haus sind, es plötzlich still wird im Haus und man mit soviel ZEIT FÜR SICH und den Partner zu Beginn gar nichts anzufangen weiss!

Es braucht MUT, das Älterwerden zu akzeptieren, die Falten, die Langsamkeit, die längeren Erholungsphasen die MUTTER jetzt braucht!

Das Leben als Mutter ist spannend, anstrengend, lustig, berührend, herzlich, traurig...die ganze Gefühlspalette!

Schön dass DU den MUT hattest, MUTTER zu werden!

خداوندا،

با نام تو روزم را شروع می‌کنم و از تو می‌خواهم حضورجاودانه ات در زندگی روحانی و دنیوی من باشد. از تو سپاسگزارم برای فیضی که به ایماندارانت عطا فرموده‌ای و به ما ایمانی بخشیده‌ای تا برای جلال نام تو زندگی کنیم.

از تو برای نجات وتولد دوباره‌ام سپاسگزارم و دعا می‌کنم نور و ملکوتت پیوسته در زندگی من باشد. دعا می‌کنم برای آنانی که ملکوت تو را نشناخته‌اند و از تو می‌خواهم تا عیسی مسیح را وسیله نجات آنها قرار دهی.

به ما بیاموز تا بتوانیم اراده تو را درک کنیم و طبق اراده تو رفتار کنیم. همانگونه که تو فرموده‌ای حتی ایمانداران از شر و بلا آسوده نیستند و پیوسته مورد آزمایش اند، به ما توانایی ده تا طبق اراده تو سربلند شویم و نام تو را جلال دهیم.

ای عیسی مسیح که نجات ایمانداران بوسیله توتهیه شد. دلهای ما را از محبت وایمان حقیقی پر کن و راههای زندگی ما را در تمام مراحل آن روشن نما. زیرا تنها راه نجات ما تو هستی.

پیوسته پیوند و ایمان ما را محکم تر کن و از طریق روح القدس عطایای خود را به ما نشان بده تا در این راه گمراه نشویم.

خداوندا دعا می‌کنم برای آنهانی که نیازمند حضور تو هستند، آنهانی که در سختی، رنج، مریضی و تباهی به سر می‌برند. دعا می‌کنم تا خود را به آنها نشان دهی و نور ایمان را در دلهای آنها بتابانی. چون هیچ نوری به زیبایی و جلال نور تو نیست. نور توابدیت است.  مرحم همه دردها ، و امید تمام ناامیدیهاست.

تو با حضور خود در زندگی من درهای تازه را باز کردی و یاس و سرگردانی مرا به امید تبدیل کردی. سپاسگزارم از حضورت عیسی مسیح.

خداوندا ما را ببخش اگر گاهی به تو اطمینان نمی‌کنیم و از تو دور می‌شویم. ایمان ما را محکم تر کن و به ما صبر اعطا کن. تا بتوانیم در روز موعود سربلند شویم و برای تو خدمت کنیم.

به دعاهای ما فیض اعطا کن و ما را از روح القدس پر کن. ظلمت و تاریکی را از ما دور کن و نورجاودانه اعطا فرما.

خداوندا، کمک کن تا واکنش من در برابر ترس، ایمان در تو و اطاعت از کلام تو باشد. کمک کن همیشه به یاد داشته باشم که همه چیز در کنترل توست پس می توانم در تو آرامی بیابم .

خدای من تو آکاهی از تمام ندانستها و ندیده ها، به ما توانایی و حکمت ده تا اراده تو را درک کنیم و آن را بکار گیریم.

تمام رنجها و دردهایی که به نام تو باشد آن را با جان و دل می‌پذیرم و برای جلال نام تو خدمت می‌کنم.

دوستی به من گفت: در این راه به سه چیز اهمیت بده: اول از هر چیز به خدا، سپس خانواده و در آخر خدمت.

خداوندم، ببخش آنان را که نمی‌دانند با نام مقدس تو چه می کنند و آن را به باد شوخی و تمسخر می‌گیرند. به همه آنها فیض اعطا کن تا به تو ایمان آورند و از شر شیطان آزاد شوند.

ای مسیح، تو شاه و پادشاه قلبم هستی. هر روز با عشق تو روزم را شروع می‌کنم و آنچه را که دارم در پای تو می‌ریزم، زیرا تو لایقی و تو خداوندی.

خداوندم، تو را به خاطر رازهای نهفته قلبت ستایش می‌کنم. و سپاس گزارم که در غم و سختی و افتادگی پنجره تازه امید به رویم می‌گشایی. دوستت دارم با تمام جان و دل.


عشق به تو ای عیسی مسیح روحم را تازه می‌کند.

دنیای فانی پر از گناه، خواسته و ناخواسته قسمتی از زندگی روزانه ماست. انسان نافرمان به مخلوق خود پشت کرده و امیال خود را هدف زندگی قرار داده است.

  خدایا دعایم این است تا چشمانمان را باز کنی تا زیبایی زندگی کردن برای تو را تجربه کنیم، همه جا از تو سخن گوییم، برای تو فکر کنیم و برای تو بمیریم.  زندگی بدون تو مثل حباب تو خالی است.

شکرت خداوندم که تو را دارم و در تو آزادم.

پدرم، قلبم را دوباره با روح خود لمس کن. نورت را بر من بتابان. بی تو گم گشته و خموشم. سرگردان و حیرانم. نمی‌دانم بی تو چگونه به سر کنم. محتاجم من ..…

خداوندم، ای کاش می‌توانستم آن طور که شایسته توست، تو را پرستش کنم. قلبم مملو از درد و عصیان است، دردی که حاصل از زندگی بدون توست. به من فیض دوباره عطا کن، می‌‌دانم لایق آن نیستم، تو دستان خود و محبت خالصانه ات را از من نگیر…. دوستت دارم عیسی من…

خوشابحال آنان که مسکینند اما  دستان تو را در دست دارند. خوشابحال آنان که نمی دانند فردا روزی خواهند داشت یا نه، اما می دانند که با تو جاودانه زندگی خواهند کرد. خوشابحال آنان که در این دنیا دل به کسی ندادند تا دل شکسته شوند، اما با قلب تو پیوند خورده اند، با قلبی که نه تنها تو را دل شکسته نمی کند بلکه در دلشکستگی، خود مرحم می شود.

 نمی دانیم تا کی فرصت داریم تا به تو خدمت کنیم و در این دنیا توشه جمع کنیم، اما می دانیم که تو همه چیز را در دست داری و نمی گذاری ما با دستان خالی در نزد تو بیاییم.

هیچ کس عظمت تو را نمی داند، تو خدای شگفتیها هستی….

🎊#صعود خداوندمان عیسی مسیح به آسمان‌بر همه شما سفیران  و فرزندان  مسیح شادباش باد 🎊

       ✨یوحنا فصل چهارده آیه دو✨

🙌نزد پدر من خدا، جا بسیار است. من می‌روم تا آن جا را برای شما آماده کنم.

🙌وقتی همه چیز آماده شد، باز خواهم گشت و شما را خواهم برد، تا جایی که من هستم شما نیز باشید.

🙌اگر غیر از این بود، بطور واضح به شما می‌گفتم.

🙌منزل دائمی من و شما در #آسمان مهیا شده است

🕊با مسیح بمانیم و بمانید که کلید منزل آسمانی ما نزد اوست . 🕊

ناهيد -علي -اكبري

فرا رسیدن پنطیکاست  بر همه
دوستان شاد باش
🕊برکت خداوندمان عیسی مسیح با شما 🕊     

ناهيد_علي_اكبري

مفهوم #صعودمسیح :

✔️عیسی مسیح بعد از برخاستن از مردگان #چهل ‌روز را با شاگردانش گذراند و بعد به آسمان صعود نمود.
(لوقا ۲۴:‏۵۱ و اعمال رسولان ۱:‏۹)

✔️طبق تقویم مسیحی تاریخ این حادثه مثل روز #عید قیام‌، سال به سال عوض می‌شود ولی همیشه چهل روز بعد از #یکشنبۀ عید قیام است و به روز پنجشنبه می‌افتد.

✔️و ده روز بعد از #صعود، همانطوری که مسیح وعده داده بود، روز #پنطیکاست فرا رسید و #روح‌القدس نازل شد (اعمال رسولان ۲:‏۱-۴).

‼️اما اهمیت صعود در چیست‌؟ بدون شک شاگردان از رفتن مسیح خیلی ناراحت و متأسف بودند. پس چرا لازم بود که مسیح آنها را ترک کند و الان کجاست و چه کار می‌کند؟

❌در وهله اول کلام خدا نشان می‌دهد که مسیح در دست راست خدای پدر نشسته است
 (رومیان ۸:‏۳۴؛ افسسیان ۱:‏۲۱ و کولسیان ۳:‏۱)
و استیفان‌، اولین شهید مسیحی‌، مسیح صعود کرده را دید و این حقیقت را تأئید کرد
(اعمال رسولان ۷:‏۵۵-۶۰).
مسیح هم وقتی که با شاگردانش صحبت می‌کرد به صعود خود اشاره نمود
 (یوحنا ۱۶:‏۵ و ۲۰:‏۱۷).

❌پس مسیح الان چه‌ کار می‌کند و از صعودش چه نتایجی می‌توان گرفت‌؟

۱- مسیح سلطنت می‌کند
۲- مسیح از طرف ما صحبت می‌کند
۳- مسیح، در را بسوی خدا گشوده است
۴- مسیح برای ما دعا و شفاعت مي كند.
۵- راه مسیح بسوی پیروزی، پر از رنج است
۶- ما در سلطنت مسیح شریک می‌شویم‌
۷- مسیح عطایای مخصوص به کلیسایش می‌بخشد
۸- مسیح‌، خداوند فضا و زمان است‌